Vinketering

bron: hln.be

Hoewel nagenoeg iedereen die een beetje meetelt in de maatschappij – ruwweg in de leeftijdscategorie 8 tot 88 jaar – zich tegenwoordig enkel verplaatst met mobiele telefoon vergroeid aan de hand in zijn of haar nabijheid, zorgen ontvangen oproepen en berichten voor sommigen nog immer voor transpiratie des perineums¹.

LollyPok

Grote zussen

Internep

Vroeger hoorde men elkaars zorgvuldig overwogen, goed onderbouwde en helder uiteengezette visie slechts terloops in sociale kring of – als het gelegde ei een groter publiek behoefde – als ingezonden brief in één van de dagbladen des lands.

Met de komst van internet voor de gewoone mensch in de jaren negentig kon men al z’n grieven wereldwijd delen via allerhande fora of bijvoorbeeld een persoonlijke weblog¹. Een sociaal concept dat al gauw in diverse verdienmodelletjes werd gegoten.

Sneeuwengelen

Miss Vanilla Frappuccino

Marketeeringlijers

(opnieuw gepubliceerd i.v.m. het herschrijven van twee op raadselachtige wijze verdwenen alinea’s)

Zo nu en dan neem je nietsvermoedend de telefoon op en klinkt aan de andere zijde van de lijn: “Goedemiddag mevrouw [schrijver], ik ben [telemarketeer] van [bedrijf-wat-een-fantastische-aanbieding-heeft], wat fijn dat ik u tref!” Op zo’n moment voel je vanuit de krochten van je existentie de beginselen van irritatie opborrelen, die je krampachtig probeert te maskeren met ingestudeerde beleefdheden in de hoop dat het probleem even snel verdwijnt als het zich aandiende.

Mediocriteit

De mens is een nieuwsgierig stuk vreten wezen. Men wil alles onderzoeken, vergelijken, analyseren en concluderen zodat men zichzelf kan plaatsen ten opzichte van de maatschappij. De strohalm van het bestaan, zeg maar. Gevaarlijk, is dat u onderzoeksresultaten op zeer diverse wijzen kunt interpreteren: strikt, losjes, gebaseerd op alle onderzoeksresultaten, of slechts een zorgvuldige selectie ervan – passend in uw straatje. Als zo’n eigen interpretatie dan gepubliceerd wordt op een titel die doet vermoeden dat de auteur er verstand van heeft, dan kan dat serieuze gevolgen hebben.

Zo nam wereldwijd de vaccinatiegraad dramatisch af, nadat er een publicatie verscheen waarin werd aangetoond dat de BMR¹-vaccinatie autisme kon veroorzaken bij kinderen. Hoewel later bleek dat de onderzoeksresultaten vervalst waren en dáárover ook meermaals is gepubliceerd, blijft het een hardnekkig stukje fake news dat regelmatig de kop opsteekt in de antivaxx²-contreien.

Een voorbeeld van ‘in je eigen straatje’ was de conclusie dat het consumeren van borstvoeding³ zou zorgen voor een hoger IQ. Hierin werd nadrukkelijk niet meegenomen dat borstvoeding over het algemeen gegeven wordt in gezinnen met hoger opgeleide ouders, waardoor deze kinderen wellicht al van nature slimmere hersentjes hebben. Voor de borstvoedingsmaffia is het echter nog steeds een ijzersterk argument om onzekere aanstaande ouders mee om de oren te slaan.

Op het consultatiebureau is ‘het gemiddelde’ ook een angstaanjagend middel om opvoeders nerveus mee te maken. De bij menigeen welbekende groeicurve laat zien hoe de groei van uw kind zich verhoudt tot de groei van ‘alle’ kinderen. Zolang het formaat van uw telg binnen die bandbreedte blijft, zal het over het algemeen wel loslopen met uw kroost, zeker als daarbij in ogenschouw wordt genomen welke lichaamsbouw u en uw wederhelft zelf etaleren. Helaas zijn hier en daar wat fanatieke verpleegkundigen die de middenlijn als een gulden regel interpreteren. “Goh, hij zit wel vér onder de middenlijn!”, zeggen tegen ouders die zelf krap één meter dwerg zijn is natuurlijk van de gékken.

Bij publicatie van de jaarlijkse onderzoeksresultaten naar het seksleven der natie werkt het verrassend genoeg andersom: men heeft zich collectief vereenzelvigd met de gemiddelde frequentie van coïteren⁴. Dit manifesteert zich als volgt. Op een hieraan gerelateerde vraag, gesteld te midden van een melig verjaardagsgezelschap, zal het antwoord ongeveer zijn: “Nou, eh, ik denkt toch wel zo’n drie keer per week… hè, Ing?” en dat Ingrid⁵ dan driftig knikt uit angst als frigide te worden weggezet door het reeds aangeschoten publiek.

¹ de BMR Bof, mazelen, rodehond -vaccinatie beschermt tegen de bof, mazelen en rodehond. De eerste vaccinatie werkt bij 95% van de kinderen. Kinderen krijgen twee keer de BMR-vaccinatie, met 14 maanden en als ze 9 jaar zijn. Na 2 vaccinaties is meer dan 99% van de kinderen beschermd. (Bron: Rijksvaccinatieprogramma.nl)

² antivaxxer: individuen die zich – niet gehinderd door een medische achtergrond – kritisch opstellen met betrekking tot het nut en de veiligheid van vaccinaties

³ consumptie van borstvoeding DOOR ZUIGELINGEN!

⁴ neuken, ketsen, naaien, pompen, rampetampen, soppen, copuleren, cohabiteren, paren, beminnen, een beurt geven, fleppen, kezen, palen, rollebollen, van bil gaan, vozen, vrijen, wippen

⁵ van Henk

Peuter en de plas

Spertijdnijd

Om de Nederlandse bevolking perspectief te bieden in een wat uitzichtloze periode – oud en nieuw was immers al drie weken geleden – werden door de overheid afgelopen weekend meerdere regionale evenementen georganiseerd.

Dwaallicht

Gehaast vertrokken vanaf m’n werk – net iets later dan gehoopt – met in het achterhoofd de restanten van een drukke werkdag en een spoedklusje dat ik vanavond thuis nog moet klaren.

Druk op de weg.

Ik moet nog koken.

Ondeugende peuter ophalen op het kinderdagverblijf die probeert te ontsnappen, uiteraard geen jas aan wil – en schoenen zijn ook stom – z’n sjaal dan maar tolereert, maar z’n muts in z’n hand wil houden. Zwetend achter m’n mondkapje loop ik commanderend achter hem aan naar buiten.

Dan staat ‘ie ineens stil en kijkt omhoog. “Mama!” Kijk, mama, de maan!”

We staan stil, kijken naar boven en zien een heldere, sikkelvormige maan. Alle haast verdwijnt. Er is niets anders dan de maan en onze verwondering.

“Aaien”, vraagt hij? Ik glimlach, pak z’n handje en samen lopen we naar de auto. Nu is nu. De rest is voor later.

Met excuses voor de wellicht onverwachte diepte die ik u hier onaangekondigd voor de voeten werp. Ik heb m’n momenten.

Sprechhund

Het woord ‘ophef’ krantenkopt regelmatig. Het is immers niet makkelijk om het de hele mensheid naar het zin te maken en dat laat de mensheid luid en duidelijk horen.

De meeste ophef ontstaat ‘omdat het kan’. Want een dag geen hoge bloeddruk is een dag niet geleefd, waarbij aangetekend dat frustratie in the comfort of your own home natuurlijk niet meetelt. U moet ermee naar buiten, bij voorkeur op social media en fora, zodat u samen met andere stokers de boel kunt opruien en tegelijkertijd ruzie kunt maken met andersdenkenden om uw ontgoocheling maximaal te benutten.

Plastic fantastic

Tijdens het opruimen – een voorzichtige bright side van de corona-crisis – was, na het met militaire precisie herstructureren van de kasten, het moment daar voor de krochten des opbergruimtes: óp de kast. Aldaar lag een verzameling bagagestukken te vegeteren: bowling bags, rolkoffers, handtassen-op-sabbatical, rugzakken en….. linnen tasjes. Niet één, niet dríe… maar víjftíén ecologisch verantwoorde katoenen tasjes, die ik natuurlijk niet hebt weggegooid(!), maar een veilige plek gaf, alwaar zij in de vergetelheid raakten, om na een tijdje vergezeld te worden door hun equivalent die hetzelfde lot wacht.

Zwart schaap

Ergens aan het einde van het eerste decennium in de eenentwintigste eeuw keken wij als collega’s onder werktijd een kampioenschapswedstrijd voetbal.¹ Destijds gewoon op televisie, want smartphones waren nog niet zo aan je hand vastgegroeid ingeburgerd als nu. De echtgenoot van een collega was hier ook bij. Nadat hij onze kennis van blasfemie tot een ongekend niveau had getild en zijn frustratie maximaal had gebotvierd op het meubilair en een enkele aanwezige, was zijn verklaring: “Ja, maar ik heb een Spaanse achtergrond, dus ik ben heel temperamentvol.”

Unfollow

Lichaamsvorm, of een gebrek daaraan, is één van de belangrijkste onderwerpen waaraan een gemiddeld tijdschrift zijn voortbestaan te danken heeft. Sporten, diëten, afvalraces, recepten, bewegingscoaches, welgemeende voedingsadviezen, lekker-in-je-vel-challenges na de feestdagen, snel een paar kilo’s afsmelten voor de zomer… er is altijd wel een reden om het ideale figuur van het moment te definiëren, vergezeld van tips om die perfectie in recordtijd te evenaren. Vervolgens word je op sociale media achtervolgd door #fitgirl, #healthy, #motivation, #confidence en aanverwanten en is photoshop genadig als je de buitenwereld slechts wilt doen gelóven dat je je hebt geconformeerd aan de oplegde volmaaktheid.

Lees verder →

How to write well

1. Avoid Alliteration. Always.

2. Prepositions are not words to end sentences with.

3. Avoid cliches like the plague. They’re old hat.

4. Comparisons are as bad as cliches.

5. Be more or less specific.

6. Writers should never generalize.

Seven. Be consistent!

8. Don’t be redundant; don’t use more words than necessary; it’s highly superfluous.

9. Who needs rhetorical questions?

10. Exaggeration is a billion times worse than understatement.

Muggeziften

Bij het kiezen van onze vakantiebestemming, zijn de nodige opties de revue gepasseerd. Bali (te ver), Zuid Afrika (te niet-westers), Californië (te koud)… Uiteindelijk viel de keuze op het westerse doch semi-tropische Florida.

Dat bereid je dan tot in de puntjes voor… reisschemaatje maken, lijstje met hotels aanleggen, leuke activiteiten plannen. De taal beheers je tenminste al en je bent niet zo in de minderheid. Dus je denkt: alles onder controle. Lees verder →

Kind van deze tijd

Zoals altijd af en toe zat ik ’s middags klaar met een kopje thee en koekjes glaasje sap en Pringles om de eerstgeborene uit te horen over het wel en wee op school. Ik bespeurde een lichte frustratie en vroeg waar de angel zat.

“Nou, mam, bij dictee kregen we het woord emotie. Volgens juf is dat met een ‘t’. Maar het is toch emoji?!!!”, aldus het slachtoffer van het mobiele tijdperk.

Ze heeft natuurlijk gelijk. Emotie, da’s een soort prehistorische spelling. Als je tegenwoordig je gevoel wil uiten, of je keiharde woorden wat wilt afzwakken, dan plak je gewoon zo’n guitige smiley in je tekst. Probleem – en bijbehorende frustraties – afgewend. Hoewel ik altijd jeuk krijg van deze hesjtek, zet ik ‘m hier toch even in: #ikrekenhetgoed

het land van maas en waal

De eerstgeborene zit in groep 6. Krijgen ze huiswerk mee en moeten ze topografie stampen met een toets in het vooruitzicht. Leek het haar vorig jaar nog té gék om huiswerk te krijgen, is dat enthousiasme nu wat getemperd. Eigenlijk is het gewoon retesaai dat je dezelfde ellende die je de hele week al moet doorstaan nu ook nog eens thuis moet herhalen.

Voor mij is het na al die jaren best leuk om haar te helpen bij vragen over rekenen, meten en topografie. Er is best wat veranderd in lesmethode-land, maar 1+1 blijft toch gewoon 2, welke vage constructie je er ook omheen wil bouwen. Vooral topografie vind ik een interessante opfriscursus. Als poldervrouw sinds lange tijd waren de plaatsen in Flevoland redelijk blijven hangen. Maar in de jaren tussen haar en mijn jeugd hebben ze duidelijk extra watertjes gegraven; de Nieuwe Waterweg en de Nieuwe Maas waren mij namelijk – hoe verrassend – níeuw.

Theoretisch zou ik ze ook wel vergeten kunnen zijn, maar hé, ik ben ook geen 35 meer hè.

Blijft voor mij nog wel de vraag wanneer ze de Maas en Waal hebben omgewisseld…

Pillendoos

Stoppen met De Pil. Niet meer elke avond aan denken en het scheelt bovendien vijftig euro per tertaal. Há!

Niet dus… Lees verder →

Pardon my french

Schelden, vloeken, krachtterm-werpen. Het is er vaak al uit voor men er erg in heeft. Van het aaibare oeps tot het op de meest uiteenlopende wijze bashen van een willekeurig monotheïsme¹. Met een beetje creatieve inborst ligt hier een schat aan mogelijkheden.

Lees verder →

Refurbished 2.0

In het nieuws vandaag:

“Hoofdtransplantatie binnen twee jaar mogelijk.“

Een Italiaanse wetenschapper stelt dat het binnen twee jaar mogelijk is om het hoofd van mensen naar een nieuw lichaam te transplanteren. (lees verder op Nu.nl)

Volgens deze wetenschappers kan iemand, wiens lichaam is verwoest door bijvoorbeeld een spierziekte of kanker, op deze manier worden genezen.

Lees verder →

backpfeifengesicht

backpfeifengesicht
[bokf-‘fIf-en-“ge-zikt]

(n.) a person who needs to be slapped; lit. “a face that needs a fist in it”

(logolepsy: an obsession with words)

Eenzaam aan de top

Als er iets is wat ik kan waarderen, dan zijn het ambitieuze jongeren. Mensen met een frisse kijk op de wereld, die hebben besloten ál hun mogelijkheden optimaal te benutten. Jonge mannen en vrouwen die zich zichtbaar maken in de samenleving door hun talenten tot uiting te laten komen en hun capaciteiten maximaal in te zetten ten behoeve van persoonlijke ontwikkeling en -verrijking.

Lees verder →

Kristalgláshelder

Zo ongeveer direct nadat ’s lands bekendste grootgrutter de kristalzegels om onze oren begon te gooien bij elke € 10 aan boodschappen – wat met de huidige prijzen natuurlijk zeer laagdrempelig is – was ‘social media’ in rep en roer. Want: geen echt kristal. Het is kristalglás. Iets met geen lood en niet zwaar genoeg. Het schijnt ook niet zo mooi te ‘klingelen’ als écht kristal. Voor mij al een reden om direct te stoppen met sparen, want uiteindelijk draait echt álles om de ‘klingel’. Maar dit geheel terzijde.

Lees verder →

Rémi²

Alsof je als single in je omgeving nog niet vaak genoeg de vraag gekregen hebt “wanneer jíj toch eens met die leuke man/vrouw thuiskomt”, word je ook in de auto (radio), thuis (tv) en online regelmatig overvallen door een onmiskenbare hoeveelheid reclamespotjes voor online dating.

Lees verder →

saved BIJ de BEL

Aangezien hier in huis iemand rondloopt met waarom als stopwoordje, moet ik naast moeder, verzorger, kok, huishoudster, monteur, verpleegster, psycholoog, entertainer, diëtist, politieagent en tuinmanvrouw óók nog een lopende encyclopedie zijn.

Uiteenlopende vragen als: ‘Waarom zijn bananen krom?’, ‘Waarom moet ik nú al naar bed?’, ‘Waar komen baby’s vandaan?’, ‘Waarom zijn wij eigenlijk op de wereld?’, ‘Geloof jij in God?’, ‘Wanneer krijg ik borsten?’… Niet alleen veel vragen, maar ook van zeer wisselende orde. Verlies daarbij niet uit het oog dat het antwoord kort, bondig en binnen recordtijd uitgewerkt moet worden in het kader van de ultrakorte spanningsboog.

Lees verder →

Objection!

Tongue knotting challenge

I really love these kind of challenges. I uploaded the original picture, for I will not take credit for writing such a great piece of work. What struck me as funny, was the use of an abbreviation for my name in the fifth line. Like it was especially written for me! ♥

Good luck trying!

English pronunciation

If you can pronounce correctly every word in this poem, you will be speaking English better than 90% of the native English speakers in the world.

After trying the verses, a Frenchman said he’d prefer six months of hard labour to reading six lines aloud.

Eye halve a spelling checker

Eye halve a spelling checker
It came with my pea sea
It plainly marcs four my revue
Miss steaks eye kin knot sea.

Eye strike a key and type a word
And weight four it two say
Weather eye am wrong or write
It shows me strait a weigh.

As soon as a mist ache is maid
It nose bee four two long
And eye kan put the error rite
Its rare lea ever wrong.

Eye have run this poem threw it
Eye am shore your pleased to no
Its letter perfect awl the weigh
My checker told me sew.

Beach, please…

What did the ocean say to the other ocean?

Nothing… they just waved.

Do you sea what I did there?

I’m shore you did!

i before e

Except when your foreign neighbor Keith receives eight counterfeit beige sleighs from feisty caffeinated  weightlifters. Weird.

Legemitasie

De gemeente… ’t Kan dan een doods bedrijf zijn, als er geld te verdienen valt zijn ze ineens uiterst commercieel. Ik heb wel drie herinneringen ontvangen – schriftelijk! – dat m’n paspoort binnenkort zou verlopen. Ja, dát weet ik ook wel. Eén keer is vriendelijk, twee keer is overdreven, drie keer is vragen om een brief terug waarin je vriendelijk doch dringend uiteenzet dat je héús wel weet dat je een nieuwe moet, maar dat je – conform de dwingende alinea in diezelfde ambtelijke brief – even wacht op het moment dat het paspoort tien jaar geldig is. Dat scheelt tenslotte centjes. Op termijn uiteraard, want op dit moment maakt dat het paspoort alleen maar reteduur.

Lees verder →

❝Soft kitty❞

What’s the difference between a cat and a comma?

One has claws at the end of its paws and
one has a pause at the end of a clause.

Karma

Sinds vandaag werk ik in een fantastisch gerenoveerd pand. Waar ik de voormalige staat alleen in m’n hoofd kan vormgeven op basis van horrorverhalen van collega’s, kan ik oprecht zeggen dat het nieuwe pand hypermodern is ingericht. Schitterende witte bureaus met ergonomisch verantwoorde bureaustoelen. Geluiddempende antraciet kasten en retrolook witte bakjes alwaar je je persoonlijke items in mag bewaren, om op te kunnen gaan in de clean desk policy. Om hieraan te kunnen voldoen is ‘het nieuwe werken’ geïntroduceerd met het motto mi casa es su casa – lees: flexplekken – en het bijbehorende: printen is zó 2013.

Lees verder →

thoughts, my deer

a touch, thoughtfully taught by those tempted through thousands of years

though tough is the deer without fear of the bear
who’s near enough to hear the dear deer
and clearly dares to make a tear in its sheer wear

and… CUT! That’s a wrap, everybody…

Wekenlang hebben we op het nieuws moeten zien wat er kwam kijken bij het organiseren van de NSS-2014. Ingewikkeld gedoe met afsluiten van snelwegen, bewaken van het luchtverkeersruim, politie, ME. Boel hysterie voor wat overseas bezoek. Laat me je vertellen, een kínderfeestje: dá’s pas organiseren!

Lees verder →

♥

TestStuntpiloot

Ik maak er sinds jaar en dag een sport van om zoveel mogelijk kilometertjes te maken op één tank. ‘Doet ze tenminste nog íéts aan sport!’, hoor ik u denken. Rode lampjes? Piepjes? Ze maken mij de pis nie’ lauw. Het boekje zeg immers dat je – zodra het lampje brandt – nog 100km kunt rijden (Fiat), of – zodra het piepje piept – nog 75 km kunt rijden (Toyota). Het is zinloos. Dat weet ik. Heus wel! Maar ook gewoon een principekwestie. Ik wil er álles uithalen.

Lees verder →

Vroeger was alles beter.

*romantisch muziekje*

We gaan terug naar de Utrechtse wijk Zuylen in de tachtiger jaren. Een keurig gezin met twee kinderen. Vader werkte buitenshuis terwijl moeder haar tijd besteedde aan het huishouden en het onbekommerd laten opgroeien van haar kroost. Bij een goede opvoeding hoort uiteraard zwemles. Elke week bracht mijn moeder mij achterop de fiets van onze wijk naar Overvecht alwaar het zwembad zich bevond. Ik keek als grote kleuter m’n ogen uit, terwijl mijn moeder haar fiets door de drukte manoeuvreerde. Iedere week leidde onze route zich over de Vecht, middels de Marnixbrug. Aan weerszijden van de Marnixbrug liggen woonboten. En in die woonboten brandde sfeervol rood licht. Ook stonden er soms mevrouwen voor het raam, in hun onderbroek. Maar niet altijd, want soms sliepen ze; dan zaten de gordijnen dicht. Op een mooie dag vroeg ik mijn moeder wat die mevrouwen daar deden. Mijn moeder vertelde mij een prachtig verhaal.

Lees verder →

Stuur maar een mailtje.

Ik gooi ’t maar gelijk in de groep: ‘Ik heb echt een enorme hekel aan de trilfunctie van mobiele telefoons.’ Zo. Dat is eruit. Het zou onbegrip kunnen zijn… en een stukje onnozelheid mijnerzijds. Anyhow, lees even mee.

Lees verder →

Over apen die mensen worden.

Het is voorjaarsvakantie. Op zo’n typische ‘ja, maar waarom?’ -dag krijg ik de vraag hoe de allereerste mensen ooit op aarde kwamen. Hm… bijbel vs evolutietheorie. Omdat mijn apen-werden-mensen-/miljoenen-jaren-in-twee-minuten-uitleg toch echt te vaag was voor de kleuter, besloot ik dat de bibliotheek een leuk uitje was. We hebben tenslotte niet voor niets zo’n abonnement en ik kon wel wat begeleiding gebruiken bij deze materie.

Aangezien wij daar zelden komen en het assortiment mij geheel onbekend is, liet ik kleuter lekker rondkijken terwijl ik zelf zocht naar boeken die hoorden bij de eerder genoemde vraag. Boeken die, behalve de leugenachtige bijbelvariant, overigens niet te vinden waren. Gelukkig vond de kleuter ander interessant materiaal. Euforisch rende ze naar me toe met het boek: “Waar kom ik vandaan.” Ik hoef u niet uit te leggen dat dit geen gids was met stadswandelingen, maar de échte vraag… voortplanting. Kleuter, die nog steeds in de veronderstelling is dat baby’s vanaf de sterren op magische wijze in je buik verschijnen wil dus méér info. Shit!

Lees verder →

Operatie Traktatie

Het begon al met m’n moeder. Zij kocht een cakepops-boek in plaats van een cupcakes-boek. Per ongeluk. U-huh… De kleuter was direct om. “Die wil ik!”, zei ze vorig jaar, zo rond haar 5e verjaardag. Bloed, zweet en tranen! Maar ik moet zeggen dat ze goed gelukt waren; de cakepoppiraten.

En dan denk je dat je ervan af bent. Wrong!

Lees verder →

Trill Bill

Hoewel de uitnodiging al maanden oud was, twijfelde ik op het allerlaatste moment alsnog over het al dan niet gaan. Moe. Geen zin. Ik had niks nodig. Maar. Als ik thuis bleef zou ik ook niet verder komen dan een avondje zappen. Kun je toch beter wat gezelligheid opzoeken, nietwaar?

Kortom, een half uur later zat ik in het pittoreske Almere, alwaar bij S. een heuse party plaatsvond. Ladies Night. Als Tupperware, maar dan met otherwise shaped plastics. Plastic waar je niks in kunt doen. Sterker nog. Het moet ergens in. Goed. U heeft een plaatje, hè?!

Het begon gelukkig rustig. Onschuldige smeerseltjes voor een zijdezachte huid. Massageolie. Eetbare bodypaint. Nee, niet verkrijgbaar in light. En nee, dat was echt niet mijn vraag. Uiteindelijk belandden we bij het trillende assortiment. Nee, dat mochten we niet ‘echt’ proberen. De neusvleugels werden gebombardeerd tot erogene zone. Beven, bibberen, zinderen, trembleren, drillen. Mocht je nog een plavuizen vloertje willen vergruizen, dan heb ik heel handzaam gereedschap gezien. Aangezien ik laminaat heb, besloot ik deze producten over te slaan.

Kijk, ze weten dat spul natuurlijk leuk te presenteren. Kekke kleurtjes, schattige modelletjes, zoveel standen dat de gebruiksaanwijzing een moodkiller is. Ze hebben niet stilgezeten in de wereld der massageapparaten. Maar, gelukkig komt daarna de prijslijst. Word je weer met beide benen op de grond gezet. De meeste otherwise shaped plastic objects zijn namelijk gewoon niet te betalen. Dus ga je, volgevreten, met een bijna-lege bestellijst en schor van het vele praten en lachen om twee uur naar huis. Lekker slapen. Wat je niet kunt aanduiden met zzzzzzzzzzzzzzz, omdat het hele gezelschap daar vanaf vanavond een andere associatie mee heeft.