Karma

Sinds vandaag werk ik in een fantastisch gerenoveerd pand. Waar ik de voormalige staat alleen in m’n hoofd kan vormgeven op basis van horrorverhalen van collega’s, kan ik oprecht zeggen dat het nieuwe pand hypermodern is ingericht. Schitterende witte bureaus met ergonomisch verantwoorde bureaustoelen. Geluiddempende antraciet kasten en retrolook witte bakjes alwaar je je persoonlijke items in mag bewaren, om op te kunnen gaan in de clean desk policy. Om hieraan te kunnen voldoen is ‘het nieuwe werken’ geïntroduceerd met het motto mi casa es su casa – lees: flexplekken – en het bijbehorende: printen is zó 2013.

En hoewel één en ander even wennen zal zijn, zie ik wel de voordelen van zo’n rustige georganiseerde werkplek. Als je die werkplek verlaat kom je via lief balkonnetje in een smetteloze pantry’s met koelkast, vaatwasser, koffiemachines met – naar het schijnt – goede koffie en alles is rete-overzichtelijk dankzij de glazen wanden en ‘open’ inrichting.

Dat ook die glazen wanden ‘even wennen’ zijn bleek wel, toen op de eerste dag binnen een paar uur drie mensen serieus hoofdpijn hadden dankzij een close encounter met deze glazen wanden. Acuut werd er iemand opgetrommeld om deze prachtige high-end glazen wanden direct te voorzien van een classy bedrijfslogo.

Uiteraard werd dit euvel in de wandelgangen uitgebreid besproken en over zoiets stoms als tegen-een-glazen-wand-lopen kun je best even smakelijk lachen. Aangezien ik ook graag van alles op de hoogte ben, liep ik na zo’n onderonsje in de eerder beschreven pantry met gepaste tred en vol van deze belangrijke nieuwe informatie terug naar m’n werkplek. En terwijl ik vast probeer te bedenken hoe ik het lollige voorval met de glazen wand zou gaan verwoorden, liep ik – nádat de logo’s waren aangebracht – zelf gedachteloos vol met m’n kop tegen zo’n wand.

*lelijke woorden*

Aansluitend was het rechtsomkeert richting de – eveneens schitterende – toiletruimte om de bult op m’n voorhoofd te koelen en voor de spiegel te oefenen op de ‘verrassende gezichtsuitdrukking’ voor als iemand me vertelt over de glazenwandincidenten. Want míj overkomt zoiets natuurlijk niet!